προσταυρώ

-όω, Α

1. κατασκευάζω πασσαλοπήγματα μπροστά σε κάτι ή κατά μήκος του («τὴν θάλασσαν προεσταύρωσαν πανταχῇ ἧ ἀποβάσεις ἦσαν», Θουκ.)

2. σταυρώνω εκ τών προτέρων («προσταυροῡντα ἤ ἀνασταυροῡντα τὸν υἱὸν τοῡ Θεοῡ... εἴτε πρὸς τῆς... σωματικῆς τοῡ σωτῆρος ἡμῶν ἐπιδημίας εἴτε καὶ ὕστερον», Ωριγ.)

3. παθ. προσταυροῡμαι

περιφράσσομαι με πασσαλοπήγματα.

[ΕΤΥΜΟΛ. < προ-* + σταυρῶ «περιφράσσω χώρο με πασσάλους»].